Μια βδομάδα και μια μέρα λειπει πλέον ο Λούπιν μου.
Δεν εχω σταματησει ουτε μερα να ψάχνω και να τσεκάρω όσα τηλέφωνα μου έχουνε πάρει.
Ακομα αφηνω τροφή, άμμο υγιεινης και κάτι με την μυρωδια μου δεν διάφορα μέρη εδω γυρω για να μπορεσει να βρει τον δρόμο του γυρισμού πιο εύκολα.
Καθε βράδυ απο τότε που έφυγε τον βλέπω στο όνειρο μου. Και κάθε βράδυ παραλλαγες του ίδιου ονείρου: εχει γυρισει ή τον έχω βρει και ειναι εκει στα πόδια μου όταν ξυπνάω το πρωί και κοιμάται. Κι εγω δεν θελω να κουνηθώ για να μην τον ξυπνήσω. Και ενω παντα ενιωθα ευλογημένος που ειχα τοσο ζωντανά όνειρα που δεν ηξερα παντα αν ειναι αλήθεια, πλέον καθε μερα που ειναι να ξυπνήσω δεν με ενδιαφέρει να δω αν ειναι αλήθεια ή όχι, με νοιάζει απλα οτι γυρισε ο Λούπιν μου και ειναι εδω, παιζει στο κρεβάτι και θελει απλώς να ειναι ζεστος και ασφαλής. Και κάθε πρωί αναγκάζομαι να ξυπνήσω και να δω οτι άλλη μια μερα πέρασε και δεν ειναι εδώ ακόμα.
Το βράδυ πριν φύγει τον έβαλα μεσα για λίγη ώρα. Ητανε χαδιάρης και ήρεμος.
Μια βδομάδα και μια μέρα μετά δεν μπορω να πιστεψω ακομα οτι δεν θα ερθει, προσπαθω να αναλώνω τον χρόνο μου με το να δω τι θα κάνω μόλις έρθει, τι εξετάσεις θα κάνει και πως θα κανονισουμε για την στειρωση του. Εχω αποδεχθεί οτι έφυγε. Αλλα θα ξαναγυρισει...
Δεν εχω σταματησει ουτε μερα να ψάχνω και να τσεκάρω όσα τηλέφωνα μου έχουνε πάρει.
Ακομα αφηνω τροφή, άμμο υγιεινης και κάτι με την μυρωδια μου δεν διάφορα μέρη εδω γυρω για να μπορεσει να βρει τον δρόμο του γυρισμού πιο εύκολα.
Καθε βράδυ απο τότε που έφυγε τον βλέπω στο όνειρο μου. Και κάθε βράδυ παραλλαγες του ίδιου ονείρου: εχει γυρισει ή τον έχω βρει και ειναι εκει στα πόδια μου όταν ξυπνάω το πρωί και κοιμάται. Κι εγω δεν θελω να κουνηθώ για να μην τον ξυπνήσω. Και ενω παντα ενιωθα ευλογημένος που ειχα τοσο ζωντανά όνειρα που δεν ηξερα παντα αν ειναι αλήθεια, πλέον καθε μερα που ειναι να ξυπνήσω δεν με ενδιαφέρει να δω αν ειναι αλήθεια ή όχι, με νοιάζει απλα οτι γυρισε ο Λούπιν μου και ειναι εδω, παιζει στο κρεβάτι και θελει απλώς να ειναι ζεστος και ασφαλής. Και κάθε πρωί αναγκάζομαι να ξυπνήσω και να δω οτι άλλη μια μερα πέρασε και δεν ειναι εδώ ακόμα.
Το βράδυ πριν φύγει τον έβαλα μεσα για λίγη ώρα. Ητανε χαδιάρης και ήρεμος.
Μια βδομάδα και μια μέρα μετά δεν μπορω να πιστεψω ακομα οτι δεν θα ερθει, προσπαθω να αναλώνω τον χρόνο μου με το να δω τι θα κάνω μόλις έρθει, τι εξετάσεις θα κάνει και πως θα κανονισουμε για την στειρωση του. Εχω αποδεχθεί οτι έφυγε. Αλλα θα ξαναγυρισει...
