Οταν ο Λουπιν συνάντησε ένα χαλί!

Ο Λουπιν κοιμάται τα βράδια σε μια μικρή βεραντούλα της κουζίνας μας. Αφου λοιπόν ξυπνήσει με το πρώτο φως και αφου του ανοίξουνε την πόρτα οι δικοι μου που ξυπνάνε κατα τις 7 τοτε θελει χάδια για λίγη ώρα. Όταν εχει τριφτεί, στριμωχτεί και βολευτει όπως μόνο αυτός θέλει τότε αρχιζει παλι την εξερευνηση: ψάχνει παλι όλο το σπίτι και κοιτάει τα πάντα απο κοντά. Όταν ξυπνήσω, έρχεται στην αγκαλία μου για νεα δόση χάδια φυσικά. Όταν πάω να φτιάξω δημητριακα μου (χαζοδημητριακα όπως τα λεει γνωστη μπλογκερ...) τοτε ασχολειται με μια μεγάλη λατρεια του: τα δάχτυλα και γενικα οι πατουσες. Βασικά, πρεπει να ειναι η εκδικηση μου επειδη ποτέ δεν φοραω παντόφλες. Δαγκώνει, γρατσουνάει, παιζει και γενικά ασχολείται με τα δάχτυλα μου. Στην συνέχεια ερχεται στην αγκαλια μου για να με δει να τρωω και πολλες φορές θελει κι ενα μεζε απο δημητριακα. Δεν του δίνω και απλα καθεται και με κοιτάει. Μετα θελει λίγα χάδια και αποχωρεί. Συνηθως παει στην βεράντα για να ξαπλώσει καπου ζεστά (όταν δεν καταστρέφει τα φυτά της μανας μου). Σημερα λοιπόν το βρήκα όπως φαινεται στις φωτογραφίες, σε ενα διπλωμένο χαλί στην βεράντα!

Εχει μια μεγάλη λατρεία να χώνεται σε τετοιους χώρους. Όποτε βλέπει σακουλες ΠΡΕΠΕΙ να μπει μεσα τους, ακομα κι αν εχουνε πράγματα μεσα. Το ίδιο ισχυει για καθε ειδους κουτιά και γενικά πράγματα που δημιουργούνε κενους χώρους. Όπως το παραπάνω χαλί...

Κάθε φορά που τον βρισκω σε ενα τέτοιο χώρο, απλα καθεται και με κοιτάει με αυτό το βλέμμα! Δεν φευγει, δεν αντιδρά νευρικά, δεν κανει τίποτα άλλο απο το να με χαζευει απο εκει που βολευτηκε

Με αφηνει και να πλησιάσω και να τον φωτογραφίσω μάλιστα. Πότε φευγει απο εκει; Φυσικά, όποτε θέλει αυτος και μόνο!