Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

14 εβδομαδες μετά

Πανε 14 εβδομαδες τωρα κι ακομα δεν εχει εμφανιστει. Τα τηλέφωνα εχουνε σιγησει, λογικο, ητανε γυρω στα 35 τελικα οσοι ειπανε οτι τον ειχανε δει και γυρω στα 10 οι φάρσες. Αυτη επανω ειναι η τελευταια φωτογραφια που του έβγαλα και το βιντεο κατω ειναι τραβηγμενο τρεις μερες πριν χαθει (συγχωρεστε με που ειναι ετσι το βιντεο, το τραβηξα με το κινητο). Δεν ξερω αν θα γυρισει ποτέ τωρα πια, ξερω οτι τον περιμενω κι οτι ποτε δεν σταματαω να κοιταω στην περιοχη που χαθηκε και που πιστευω οτι ειναι. Παντα βγαινω στην βεραντα πολλες φορες μεσα στην μερα και καθε φορα που ακουω ενα νιαουρητο δεν ησυχαζω αν δεν δω το γατακι για να δω αν ειναι ο Λουπιν.
Μου λειπει πολύ. Ποτε δεν θα χωνεψω το γεγονος οτι έφυγε. Το μονο που σκεφτομαι τωρα ειναι να ειναι καλα εκει που ειναι, ασφαλης και να εχει την υγεια του. Κι αν τον πηρε κανεις σε καποιο σπιτι να τον αγαπανε και να τον φροντιζουνε, να του κανουνε ολα τα εμβολια, την στειρωση του και να τον ταιζουνε σωστα, να του κανουνε πολλα πολλα χαδια και να τον λατρευουνε οσο κι εγω. Αυτο θελω τωρα πλεον πιο πολυ απ'ολα, να ειναι καλα κι ας μην τον ξαναδω ποτέ. Γιατι τον αγαπησα οσο εναν φιλο. Και θα μου λειπει παντα...