Πολυ ύπνος

Το κρεβάτι στο οποιο κοιμάται ειναι στο δωμάτιο μου. Και οταν τον βλέπω να κοιμάται (πολλες ωρες την μερα δλδ) δεν μπορω παρα να τον φωτογραφισω!

Βεβαια καμια φορα ξυπναει και με κοιτάει με ενα βλέμμα "καλα, τι κανεις εσυ τωρα εκει;"...

...μετα ριχνει μια εξερευνητικη ματιά στον χώρο...

..και μετα κανει κατι τέτοια οπως στην φωτογραφία και θελει χάδια και τέτοια. Ε αφηνω κι εγω τη μηχανη και παιζω μαζι του...

Ο Λουπιν κι ο χιονιάς

Επειδη η Λουκρητια με ρωτησε για το πως παει τωρα μετα χιόνια, θα απαντησω με ντοκουμέντα. Χτες μπορει να χιονιζε απο τις 8 το απογευμα μεχρι το πρωι, μπορει να το εστρωσε καμια δεκαρια πόντους (αν και οι δρομοι δεν κλεισανε μεσα στην πόλη) αλλα ο λευκος γάτος, οπως καθε γάτα που σεβεται τον εαυτό της, την περασε σε υπνο βαθυ και συνεχόμενο όλη μερα. Και ιδου:

Αραχτος...

Σημερα ειχε ήλιο και φυσικα δεν εχασε ευκαιρια να λιαστει στην βεράντα. Αγαπημένα του μέρη ειναι ενα παρτέρι (καποτε ειχε λουλούδια, στην προ-Λουπιν εποχη) και τα πατάκια. Στην φωτογραφια, με εχει δει και κανει χάδια και ακροβατικα στο πατάκι και καπου καπου γυρνάει να δει αν κοιτάω. Η ψωνάρα με εχει δει με την μηχανη στα χέρια και δεν αντιδρά καθόλου ασχημα, αντιθέτως ποζάρει κιόλας ο μοντέλος!

Μια μερα στον κτηνιατρο

Καναμε λοιπόν την ερευνα μας, καταλήξαμε, εξοπλιστηκαμε με καινουργιο γατοφόρο (ειδικο κλουβάκι για μεταφορα γατας) και αποφασίστηκε να παμε στον γιατρο για εμβόλια και ο,τι άλλο χρειαζότανε. Ο Λουπιν ειχε πανω απο 4 μηνες να βγει απο το σπίτι σε κλουβάκι για να παει οπουδηποτε. Ο κτηνιατρος συνέστησε να βάλουμε το κλουβάκι καπου να το βλεπει για να το συνηθισει και μετα να τον βαλω μεσα για να τον παω στο κτηνιατρείο, οπως και εγινε. Η φυσικη του (μεγααααλη) περιέργεια τον εκανε να το εξερευνησει μεσα στο πρωτο μισάωρο απο την ώρα που το αφησα καπου στο σπίτι ανοιχτό.
Οταν ηρθε η ώρα να φυγουμε, μπήκε μεσα ο γατουλης μου και ξεκινησαμε. Την τελευταια φορα που τον κουβαλησα με το κλουβάκι του βεβαια ητανε παναλαφρος και τωρα αυτη ητανε η πιο βασικη διαφορα απο την αρχη. Τελος παντων, κουρνιασε στην μια γωνια του γατοφόρου και σε λιγο φτάσαμε. Απο τις εγκοπες του γατοφόρου τον ειδα που αμεσως εξερευνουσε τον χώρο και τους αγνωστους ανθρώπους. Μας περιμενανε γελαστοι και αμεσως πήγαμε ολοι μαζι, διποδα και τετράποδα προς ενα δωμάτιο, κατάλληλα διαμορφωμενο για όσα θα ακολουθουσανε. Ειχε ενα μεγαλο μεταλλικο τραπέζι στην μεση, παγκους γυρω γυρω, ντουλάπια, κατι μικροσκόπια, απ'ολα, πληρως εξοπλισμένο. Ο Λουπιν βγηκε ευκολα απο το κλουβι και ητανε ηρεμος. Κοιταζε τον χωρο γυρω γυρω, ητανε λιγο τρομοκρατημενος αλλα γενικα άνετος. Τον βαστουσα ελαφρά πανω στο τραπεζι και η κτηνιατρος ξεκινησε να τον ακροάζεται. Μια χαρα, ουτε αντεδρασε ουτε τιποτα, ηρεμος. Στην συνέχεια κοιταξε τα αυτιά του, το στόμα του, τα δόντια του, τα γεννητικα του όργανα και ψηλαφισε τα κοκκαλα της κοιλιας του. Τα αυτια του θελανε καθαρισμα, κατι που το ανεχτηκε σχετικα ανετα απο την κτηνιατρο αν και αντιδρουσε ελαφρως, απολυτα φυσιολογικα πράγματα όμως. Στη συνέχεια, πήρε δειγμα απο τα αυτάκια του να τα εξετάσει στο μικροσκόπιο. Βρηκε οτι ειχε ψώρα (ξυνοτανε πολυ μωρε ο καημενος τελευταια), μου ζητησε να το δω κι εγω στο μικροσκόπιο και του εκανε εναν καλο καθαρισμο, εβαλε φαρμακα και γενικα τον περιποιηθηκε μια χαρα. Στη συνέχεια του εβαλε θερμομετρο (απο πίσω παρακαλω), κατι για το οποιο με προειδοποίησε οτι θα αντιδράσει αλλα εμεινε ακινητος απολυτως, δεν εκανε τιποτα, τον θαυμασε μεχρι και η γιατρος! Φυσιολογικη η θερμοκρασια του (39,1), φυσιολογικο και το βάρος του στα 3μιση κιλά και ετοιμαστηκαμε για τον εμβολιασμό.
Τα απαραιτητα για το εμβόλιο δεν ητανε μεσα στο δωμάτιο αλλα καπου αλλου, ετσι η κτηνιατρος εφυγε να παει να τα φέρει. Μεχρι εκεινη την ωρα τον έπιανα ελαφρα. Μολις ειδε οτι εφυγε η γιατρος, ορμηξε επανω μου, στον ώμο μου και αρπάχτηκε απο εκει κανοντας μικρα μικρα ναζιαρικα νιαουρισματα. Ετρεμε λιγο ο γλυκος μου, τον χαιδευα και φανηκε να αισθανεται ασφάλεια εκει. Σε αυτο το σημειο αισθανθηκα ο απολυτος χαζογατομπαμπάς! Φανηκε να αισθανεται ασφάλεια πανω μου ο Λουπιν μου. Σε λιγο μπήκε η γιατρος και μετα κοπων τον ξαναεβαλα στο τραπέζι. Κυριος μπροστα στην κτηνιατρο φυσικα, περιμενε καρτερικα πανω στο τραπεζι να τελειωσει ολη η ιστορια. Η γιατρος ετοιμασε το (τετραπλό) εμβόλιο, του ανασηκωσε λιγο το δερμα και του το εκανε, χωρις να αντιδράσει καθόλου. Πιο πριν, του κοντυνε λιγάκι το τριχωμα στην βάση του λαιμου με ξυριστικη μηχανη, κατι που δεν τον ενθουσιασε κιόλας, και του έριξε μια αμπουλα για τους ψύλλους και αλλα παράσιτα.
Μετα και το εμβόλιο, αποχώρησε η κτηνιατρος και πλεον ειχε τελειωσει η επισκεψη μας. Μολις εφυγε παλι απο το δωμάτιο, ορμηξε ο Λουπιν πανω μου να γραπωθει για ασφάλεια, ακομα πιο δυνατα απο την άλλη φορα. Τον χαιδεψα για λιγη ώρα αλλα ακομα νιαουριζε σιγανα τρεμοντας, φοβισμένος λιγάκι ακομα απο ολη την διαδικασια. Φυσιολογικο νομιζω. Τελικα μπηκε ψιλοδυσκολα στον γατοφόρο αλλα ητανε ηρεμος. Μετα βγάλαμε το βιβλιάριο μας που αναγράφονται οι εξετάσεις, η επομενη εξεταση και τα φαρμακα που μας δωσανε να βαζουμε στα αυτιά του για την ψωρα για μια βδομαδα.
Φευγοντας απο το κτηνιατρειο ητανε αρκετα ηρεμος μεχρι να παμε σπιτι. Στο δε σπίτι ητανε λιγο υποτονικος. Αλλα την συνεχεια και τα συμπερασματα στο επομενο ποστ...

Τα "καθηκοντα"

Σαν σωστός γατομπαμπάς, εχω και καποια καθηκοντα απέναντι στο γατί μου. Ωστόσο, κατοικίδιο δεν ξαναειχα, οποτε δεν ειχα ιδεα τι πρεπει να κανω. Ευτυχως όμως ειχα απόλυτη υποστηριξη κι ενημέρωση και δεν αγχώθηκα παρα πολυ. Ας τα παρουμε απο την αρχη όμως.
Ο Λουπιν ηρθε στα χέρια μου αποπαρασιτωμενος και υγιης. Αυτα που επρεπε να κάνω στην αρχη ειναι να του δινω καθε καποιο διάστημα μια πάστα στο στόμα για τα παρασιτα του εντέρου και την τακτικη αποπαρασίτωση του, καθε τρεις μηνες. Πιστεψτε με, δεν μου ητανε ευκολο να του δωσω το φαρμακο, επρεπε να τον πιάσω και να του το δωσω με μια συριγγα και ομολογώ οτι φοβόμουνα απίστευτα μην τον πονεσω, μην τον τραυματισω, μην μην μην... Απειρος βλεπετε. Το χάπι για την αποπαρασιτωση δεν ητανε τιποτα, πολυ πιο ευκολο. Ηρθε όμως η ωρα για τα..."χοντρα": εμβόλια και στείρωση.
Το πρωτο που ειχα να κανω ειναι να βρω τον κατάλληλο κτηνιατρο, κατι που μου το επισημανε παρα πολυ η...δωρητρια του Λουπιν και αυτη που ανελαβε την ενημερωση του αδαη "γατομπαμπά" Στοχαστή. Στην Λάρισα λοιπόν εντόπισα 4-5 καλα κτηνιατρεία. Απερριψα αμεσως τα κτηνιατρεια που ητανε ταυτόχρονα και pet shops ή κτηνιατρεία και για μεγαλα ζώα, του αγρου δλδ, δεν μου άρεσε η ιδεα να ειναι στο ίδιο ιατρείο με τέτοια ζώα. Ξεκινώντας λοιπόν την εξονυχιστικη εξερευνηση των κτηνιατρείων και των κτηνιάτρων εψαχνα τα εξης:

• Καθαρο χώρο. Το ανυπερβλητο επιχειρημα "εσυ θα δεχοσουνα να κανεις εγχειριση σε βρωμικο χωρο;" που ακουσα απλα ενισχυσε την αποψη μου οτι πρεπει να βρω ενα κτηνιατρειο με πολυ καθαρο χώρο που να με γεμίζει με αυτοπεποίθηση οτι θα φερω τον Λουπιν σε εναν χώρο καθαρο, υγιη και κατάλληλο για καθε ιατρικη δραστηριότητα
• Καλό ανθρωπο. Ο/Η κτηνιατρος ήθελα να ειναι πανω απ'ολα καλός άνθρωπος, να μου εξηγει τα πάντα, προθυμος, διαθεσιμος 24 ωρες, ενημερωμένος, επιστημονας και να με πειθει να του εμπιστευτω την υγεια του λατρεμενου μου Λούπιν
• Χρησιμες λεπτομερειες. Ο χώρος, τα εργαλεια, οι τιμές, οι εγκαταστάσεις, καθε μικρη ή μεγάλη λεπτομέρεια θα ητανε χρησιμη για να με πεισει, να με κανει να εμπιστευτω την υγεια του.
  

Ξεκινώντας λοιπόν, βρηκα τα εξής:
Κτηνιατρειο Α
Κοντά στο σπίτι μου υπάρχει ενα μικρό κτηνιατρειο που χρόνια τωρα το βλέπω. Εμαθα οτι δεν ειναι και pet shop και ειπα να δοκιμασω να δω περι τινος προκειται. Δεκα λεπτά μετα την εισοδο μου στο μαγαζί, βγηκα αποφασίζοντας οτι δεν θα εφερνα ποτε κανενα ζώο εκει μεσα. Βρωμικο, σκοτεινο, με εναν κτηνιατρο μυστηριο που δεν μου γεμιζε το ματι. Δεν χρειάστηκε να δω και πολλα, απορριφθηκε πολυ γρήγορα
Κτηνιατρείο Β
Απο αυτο το κτηνιατρείο πήρα τα χάπια αποπαρασιτωσης που του έδωσα. Επι τη ευκαιρια ρωτησα και ο,τι ηθελα. Πολυ καλός χώρος, ξεχωριστό διαμερισμα μεσα στον χώρο για ιατρείο, φορουσανε ρόμπες οι δυο γιατροι, το μαγαζι δεν ητανε pet shop αλλα απλα πουλούσε αξεσουάρ, τροφες και διάφορα. Η πιο συχνη απαντηση στις ερωτησεις μου ητανε "φερτον και θα δουμε". Πολυ γενικες οι πληροφοριες, μου προτεινανε αντι για ενα κανονικο εμβόλιο και δυο επαναλήψεις, μονο ενα εμβόλιο λόγω ηλικιας του (7 μηνων) και γενικα δεν με πεισανε.
Κτηνιατρείο Γ
Καινουργιο, το εβλεπα καθε βράδυ με το αμαξι όταν γυριζα στο σπίτι και ειπα να παω. Παρα πολυ καλός ο κτηνιατρος, αναλυτικος, μου εξηγησε τα πάντα, δεν μου αφησε καμια απορια και γενικα ητανε πολυ φιλικος. Ο χωρος καλός, καθαρος, δεν ητανε pet shop, ειχε ενα μερος του ιατρειου ως χειρουργείο και οι τιμες του ητανε καλές.
Κτηνιατρείο Δ
Μου το προτεινε θεια μου καθηγητρια σε ΤΕΙ σε τμημα Ζωικης Παραγωγης. Ψιλομακρια απο το σπίτι αλλα δεν με ενοιαζε ιδιαιτερα αυτό. Ο καλύτερος χωρος απ'ολα οσα πηγα μεχρι τωρα, πεντακαθαρο, με ξεχωριστα δωμάτια-χειρουργεια με αψογες εγκαταστάσεις, καλοφωτισμένο και γενικα παρα πολυ καλό. Το ειχε ενα ζευγάρι κτηνιάτρων, μιλησα με τον συζυγο και μου τα εξηγησε όλα. Ηξερε τα παντα, γνωστης καθε λεπτομερειας, ηρεμος, φιλικος, υπομονετικος, καταλαβαινε τις αποριες και την νευρικότητα μου και οι τιμες ητανε παρα πολυ καλές. Προθυμος να βοηθησει ανα πασα στιγμη, διαθεσιμος 24 ωρες και γενικα ο,τι καλυτερο βρηκα. Κι επειδη τα καλα πρεπει να λεγονται και δεν το θεωρω διαφημιση, προκειται για το κτηνιατρειο στην Ανθίμου Γαζη 25, στην Λάρισα, των Επη Μιχη-Ζεγγου και Κωνσταντίνου Ζέγγου.
Φυσικα, διάλεξα την τελευταια περιπτωση, σιγουρος για την επιλογη μου και για το καλό του Λούπιν.
Το ποστ συνεχιζεται με τα όσα εγιναν εκει σημερα...

Πως παχυνε ετσι;;;;

Θρεφτάρι γινεται σιγά σιγά ο Λουπιν!Και πως να μην γινεται, ολη μερα την περνάει οπως φαινεται στην φωτογραφια, αραχτος. Στην παραπάνω φωτογραφια φαινεται σε εναν μαραθώνιο ξαπλας σε ενα αγαπημένο γατο-στέκι, στο χαλάκι της βεράντας, διπλα στα λουλούδια - θυματα του.